Het is vijf minuten voor één als er op deur van hotelkamer wordt geklopt. Terwijl de tekenaar de laptop afsluit, doet zijn moeder de kamerdeur open. De bellboy staat in de gang om de koffers op te halen. Vijf minuten later lopen ze het hotel uit en stappen in een Lincoln Towncar uit de vorige eeuw. Soepel glijdt de luchtgeveerde bolide weg.

De chauffeur is een oude bekende. Hij heeft de familie al vaker naar de luchthaven gebracht. Als de grijze bolide de Garnier Expressway verruilt voor de 406 komt het gesprek op de oorlog in Irak. De tekenaar laat weten dat hij de algemene Europese mening deelt en niet zoveel op heeft met deze Amerikaanse agressie. Dit blijkt niet alleen de mening van de Canadees aan het roer te zijn maar ook van het land. Canada heeft zich tegen de oorlog uitgesproken en volgens het “If you are not with us, then you are against us” principe van een zekere G.W.B. te W houdt dat in dat er een handelsboycot is tussen de VS en Canada. De tekenaar vraagt zich af of hij hier nog iets van gaat merken als hij de grens over moet. Ook komt ter sprake dat de Amerikanen een deel van de aanslagen aan zichzelf te danken hebben.

Een minuut of 35 nadat ze bij het Royal York hotel vertrokken, komen ze op het vliegveld aan. De koffers worden uitgeladen en de twee lopen naar binnen. Het inchecken gaat snel. De tekenaar krijgt 2 formulieren mee waar hij 5 keer zijn naam, geboortedatum en nationaliteit moet invullen. Ook moet hij vier keer zijn handtekening zetten en verklaren geen aanslagen te willen plegen en Amerikanen te willen ontvoeren. Op het moment dat de tekenaar het formulier invult heeft hij die neigingen nog niet.

Bij de volgende balie aangekomen, wordt het tweetal ondervraagd over de aard van hun bezoek en wanneer ze denken het land weer te verlaten. Minzaam beantwoordt de tekenaar de vragen, zoveel mogelijk naar waarheid. Bij het volgende loket zit een dame met handschoenen aan. Met een doekje gaat ze over de sloten van de koffers. Dit doekje wordt in een soort analyse apparaat gestopt. De logica hiervan ontgaat de tekenaar enigszins. De koffers hoeven niet geopend te worden en de tekenaar mag naar een lopende band om zijn koffers op te leggen. Bij het detectiepoortje moet hij zijn zakken legen. Ook moet de handbagage open en de laptop moet uit de tas. Alles gaat door een scanner en de rode lamp blijft deze keer uit. Dat geldt niet voor de rode lamp van het poortje waar de tekenaar door loopt. Een stevige beambte met een uniform dat volgeplakt is met vignetten en schilden stapt op hem af met een scanner. Epson doet hier goede zaken. Millimeter voor millimeter wordt de tekenaar gescand. De van zijn vader geërfde Baume & Mercier wordt aan een nauwkeuriger onderzoek onderworpen dan 20 jaar geleden in Zwitserland. Ook de zegelring krijgt voldoende aandacht. Dan moet de tekenaar zijn riem uit zijn broek halen De redelijk versleten maar zeer prettig zittende pantalon zakt meteen een halve centimeter, om dan weer houvast te vinden. De tekenaar vreest dat hij in zijn onderbroek het vliegtuig gaat binnen wandelen. Wederom wordt de tekenaar aan een zeer nauwkeurig onderzoek onderworpen. Enkele sarcastische opmerkingen verdringen elkaar op het puntje van tong, maar zijn stalen zenuwen houden ze binnensmonds. Dan mag hij naar het volgende checkpoint.

De Molsen Pub, waar hij een halve liter lokaal bier bestelt. De volgende keer maar scheren als hij de grens over moet………